ฉันอยากจะเป็นเด็กผู้ชายมาก ๆ อาจจะเป็นเพราะฉันมีพี่ชายสามคนและถูกล้อมรอบด้วยบรรดาเพื่อน ๆ ของพวกเขาตั้งแต่เด็ก หรืออาจจะเป็นเพราะฉันมีพ่อที่เท่สุด ๆ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

แต่ไม่ว่ามันจะเพราะอะไรก็ตาม เมื่อตอนที่ฉันเป็นเด็ก ฉันพยายามอย่างมากที่จะทำให้ตัวเองดูเหมือนเด็กผู้ชายมากที่สุด แต่งเหมือนเด็กผู้ชาย และแสดงออกเหมือนเด็กผู้ชาย

ตอนเด็ก ๆ พ่อของฉันเป็นคนตัดผมให้พวกเราทุกคน และฉันก็มักจะขอให้เขาตัดผมของฉันให้สั้นมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ให้เหมือนกับบรรดาพี่ชายของฉัน เขาไม่เคยเห็นด้วยกับการให้ฉันตัดผมเกรียน แต่เขาก็ยอมให้ฉันตัดมันสั้นมาก ๆ และพ่อกับแม่ก็ยังยอมให้ฉันใส่กางเกงขาสั้นกับกางเกงขายาวแทนที่จะใส่กระโปรงและชุดเดรสยาว เมื่อไรก็ตามที่พวกเขาพูดกันถึงลักษณะความเป็น “ทอมบอย” ของฉัน แม่มักจะพูดเสมอว่า “อย่ากังวลใจไปเลย เดี๋ยวเธอก็จะค่อย ๆ โตขึ้นในแบบของเธอเองแหละ”

ฉันแตกต่างจากเด็กผู้หญิงทั่วไป ฉันเป็นตัวประหลาด

ฉันโชคดีมากที่มีพ่อแม่เป็นคนง่าย ๆ เพราะในช่วงวัยเด็กของฉัน ฉันมีอิสระที่จะเที่ยวตะลอนไปบริเวณรอบบ้านของเรา ไปขี่จักรยานทั้งวัน ไปปีนต้นไม้ ไปสร้างป้อม ไปเก็บก้อนหิน และไปเรียนรู้วิทยาศาสตร์ทุกอย่าง พ่อกับแม่ยอมให้ฉันเล่นสกีด้วยตัวเอง ให้ฉันกับพี่ชายสร้างและก็ใช้แท่นสำหรับสกีกระโดดด้วยกัน และฉันยังได้เล่นฮอกกี้ ฟุตบอล เบสบอล และบาสเกตบอลกับพวกเด็กผู้ชาย พวกเขาไม่ได้ว่าอะไรที่ฉันเล่นของเล่นประเภทรถยนต์และรถบรรทุกต่าง ๆ ทำของเล่นต่าง ๆ จากไม้ จากตัวต่อและเลโก้

ก็เหมือนกับพี่น้องชายหญิงคนอื่น ๆ ของฉัน (เรามีกันเจ็ดคนพี่น้อง) ฉันล้างจาน ปัดฝุ่นข้าวของเครื่องใช้ เช็ดกระจกและทำความสะอาดห้องด้วย แต่สิ่งฉันรักที่จะทำที่สุด ก็คือทุกอย่างที่ “พ่อ” ทำ อย่างการซ่อมรถ การผสมปูน สร้างกำแพงและทาสี และก็ตักหิมะ

ถ้าโลกของฉันจำกัดอยู่แค่ในครอบครัวของฉันเอง ฉันก็คงไม่รู้ตัวว่าตัวเองไม่เหมือนเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ จนเมื่อฉันไปโรงเรียนและเริ่มที่จะพยายามทำความรู้จักกับเพื่อนผู้หญิงคนอื่น ๆ

นั่นคือตอนที่ฉันพบว่าโลกในจินตนาการของฉันมันช่างแตกต่างจากของพวกเขา พวกเขาอยากจะเล่นเป็น “คุณแม่” กับตุ๊กตาทั้งหลาย ในขณะที่ฉันอยากจะเล่น “สำรวจขั้วโลกเหนือ” “พรานป่าชนพื้นเมือง” หรือ “หลงป่า” พวกเขาชอบที่จะผูกโบว์ ริบบิ้น สวมชุดเดรสยาว และรองเท้าหุ้มส้น ทุกอย่างที่ฉันพบว่ามันช่างเป็นเครื่องแต่งกายที่ไม่อำนวยต่อการกระโดด การกระโดดเชือก การลื่นไถล การวิ่ง การเล่นสกี หรือการห้อยหัวลงมาจากราวของเล่นเอาซะเลย

ความสนใจของฉันก็แตกต่าง รสนิยมและสิ่งที่ฉันให้ความสำคัญก็แตกต่าง ฉันแตกต่างจากเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ ฉันเป็นตัวประหลาด

ทางออกมันง่ายนิดเดียว ก็แค่ไม่ต้องใส่ใจกับทัศนคติแบบเหมารวมพวกนั้นและเป็นตัวของฉันเอง

แน่นอน ในที่สุดฉันก็เข้าสู่วัยสาวแรกรุ่น (ซึ่งสำหรับฉันมันอาจจะช้าเด็กผู้หญิงคนอื่นไปสักนิด) และฉันไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไปว่าฉันคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง และแม้ว่าฉันจะไม่เคยรู้สึกพึงพอใจกับการมีประจำเดือนอย่างที่ร่างกายฉันถูกกำหนดให้มีก็ตาม แต่ฉันก็เริ่มชอบตัวเองในแบบที่เป็นเวลาที่ใส่ชุดว่ายน้ำ และเมื่อฉันเริ่มแอบชอบเด็กหนุ่มคนหนึ่งเป็นครั้งแรก ฉันก็แน่ใจว่าตัวเองเป็นผู้หญิง แม้ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงที่ออกจะแปลกจากคนอื่น ๆ ไปหน่อยก็ตาม

เมื่อเป็นวัยรุ่น ฉันตระหนักว่าปัญหาที่ฉันเผชิญในตอนที่เป็นเด็ก มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเพศของฉันเลย สิ่งที่ฉันเจอ มันคือปัญหาของการมีทัศนคติแบบเหมารวมในเรื่องเพศ ที่มากำหนดว่า ฉันควรจะต้องชอบทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยชอบ และฉันไม่ควรจะชอบในสิ่งที่ฉันเคยชอบมันมาก ๆ และกำหนดว่าฉันไม่ควรจะอยากเรียนหรือทำงานในสายที่ฉันต้องการจะเรียนหรือทำงานด้านนั้นจริง ๆ

เมื่อฉันตระหนักว่าปัญหาที่แท้จริงคือ คตินิยม หรือทัศนคติแบบเหมารวมที่คับแคบ ทางออกมันง่ายนิดเดียว ก็แค่ไม่ต้องใส่ใจกับทัศนคติแบบเหมารวมพวกนั้นและเป็นตัวของฉันเอง

อย่างที่แม่ของฉันเคยคาดการณ์ไว้ ฉัน เติบโตขึ้นมาเป็นฉัน ที่มีเอกลักษณ์ในแบบของฉันเอง

ทุกวันนี้ฉันได้ยินคนมากมายพูดถึงปัญหาเรื่องเพศสภาพ และมันทำให้ฉันรู้สึกขอบคุณพ่อกับแม่ ผู้ที่บอกใครต่อใครว่า “อย่ากังวลใจไปเลย เดี๋ยวเธอก็จะค่อย ๆ โตขึ้นในแบบของเธอเองแหละ” และปล่อยให้ฉันได้มีอิสระเต็มที่ที่จะค้นหาสิ่งที่ฉันสนใจและความฝันของฉันเอง ไม่ว่ามันจะไม่เหมือนใคร โดยไม่เคยพูดประโยคที่มันไร้สาระอย่างเช่น “ผู้หญิงเขาไม่ทำสิ่งเหล่านี้กันนะ”

ถ้าคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์คุณ แค่เพียงเพราะคุณไม่ได้เป็นในสิ่งที่ตรงตามความคิดของพวกเขา อย่าเผชิญเรื่องนี้เพียงลำพัง กรอกข้อมูลในแบบฟอร์มด้านล่าง และหนึ่งในผู้ให้คำปรึกษาของเราจะมีความยินดีอย่างยิ่ง ที่จะให้กำลังใจคุณในการค้นหาเอกลักษณ์และความเป็นคนพิเศษในแบบของคุณเอง